میلاد پیامبر رحمت، تاج آفرینش
صدای بال و پر جبرئیل می آید
شب است و ماه به آغوش ایل می آید
لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد
که ساقی از طرف سلسبیل می آید
لباس خاطره را از حریر عشق بدوز
حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید
نگاه آمنه از این به بعد می خندد
چرا که معجزه ای بی بدیل می آید
میلاد پیامبر رحمت، تاج آفرینش بر شما خجسته باد
سرانجام پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاد. برترين مخلوق خدا ظاهر شد، باران رحمة للعالمين باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فيضان كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود و در شهرى كه شرافتش را از ولادت او دريافت كرد، چشم به جهان گشود و به راستي که در عالم وجود، ميلادى كريم تر از اين ميلاد رخ نداده است.تعبير قرآن در آيات ابتداى سوره بلد نشان مى دهد كه مكه به خاطر اقامت پيامبر در اين شهر و تولدشان درآن، شرافت يافته و مورد قسم خداوند واقع گشته است. آيه اول سوره بلد
حضرت محمد(ص)، آخرين پيامبر الهى در 17 ربيع الاوّل سال ( بروايت شيعه 17 ربيع الاول و اهل سنت 12 ربيع الاول) عام الفيل از پدرى به نام “عبدالله بن عبدالمطلب” و مادرى به نام “آمنه بنت وهب” ديده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تيره و تاريك، به ويژه عربستان را روشن گردانيد.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پيش از تولد فرزندش محمد(ص)، در حالى كه همسرش آمنه، به چنين فرزندى، حامله بود، به همراه ساير بازرگانان قريش، جهت سفر تجارى عازم شام گرديد و در بازگشت از شام، در يثرب(مدينه منوّره) بيمار شد و در همان جا درگذشت و توفيق ديدار نوزاد خويش را نيافت.وفات عبدالله، دو ماه و به روايتى هفت ماه پيش از تولد فرزندش حضرت محمد(ص) بود.امّا آمنه، مادر گرامى رسول خدا(ص)، كه به تقوا، عفت و پاكيزگى در ميان بانوان قريش معروف بود، پس از تولد نور ديدهاش حضرت محمد(ص)، چندان در اين دنياى فانى زندگى نكرد.وى، دو سال و چهار ماه و به روايتى شش سال، پس از ميلاد رسول خدا(ص)، بدرود حيات گفت.
ايشان در دوران قبل از رسالت، به صداقت و امانت و عقل و فطانت معروف و مشهور بود، او را به نام«محمد امين» مى خواندند، به صداقت و امانتش اعتماد فراوان داشتند، در بسيارى از كارها به عقل او اتكا مى كردند.
امام صادق عليه السلام معجزاتي را که هنگام ولادت پيامبر اکرم آشکار شد، چنين بر ميشمارد:
1- ابليس از ورود به آسمان هاي هفتگانه محروم شد.
2-شياطين دور شدند.
3- تمامي بت ها در بتکده به صورت بر زمين افتادند.
4-ايوان کسري شکست و چهارده کنگرهي آن سقوط کرد.
5-آب درياچه ساوه خشک شد.
6- سرزمين خشک سماوه، آب پيدا کرد.
7-آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد.
8-نوري از سرزمين حجاز بر آمد تا به مشرق رسيد.
9-کاهنان عرب علوم خود را فراموش کردند.
10- سحر ساحران باطل شد.[1]
———————
1.بحارالانوار، ج15، ص257 - امالي صدوق
———————