با افتخار مادر چهار فرزند هستم

مدرسه علمیه حضرت خدیجه سلام الله علیها شهرستان سیریک در اربعین حسینی ضمن برگزاری مراسم عزاداری نمایشگاهی نیز در این خصوص دایر کردند که خواهران عزادار از این نمایشگاه دیدن کردند.

مدرسه علميه ي حضرت خديجه سلام الله عليها در شهرستان سيريك با حضور طلاب و عموم بانوان شهر همايشي را مبني بر همايش سه ساله هاي حسيني و بانوان عاشورايي در حسينيه روستاي روتان برگزار كرد كه در اين همايش از سخنراني پربار سركار خانم پيوسته،حاضرين استفاده كردند و در پايان نيز مداحي در اين خصوص برگزار گرديد.

صدای بال و پر جبرئیل می آید
شب است و ماه به آغوش ایل می آید
لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد
که ساقی از طرف سلسبیل می آید
لباس خاطره را از حریر عشق بدوز
حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید
نگاه آمنه از این به بعد می خندد
چرا که معجزه ای بی بدیل می آید

میلاد پیامبر رحمت، تاج آفرینش بر شما خجسته باد

سرانجام پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاد. برترين مخلوق خدا ظاهر شد، باران رحمة للعالمين باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فيضان كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود و در شهرى كه شرافتش را از ولادت او دريافت كرد، چشم به جهان گشود و به راستي که در عالم وجود، ميلادى كريم تر از اين ميلاد رخ نداده است.تعبير قرآن در آيات ابتداى سوره بلد نشان مى دهد كه مكه به خاطر اقامت پيامبر در اين شهر و تولدشان درآن، شرافت يافته و مورد قسم خداوند واقع گشته است. آيه اول سوره بلد

حضرت محمد(ص)، آخرين پيامبر الهى در 17 ربيع الاوّل سال ( بروايت شيعه 17 ربيع الاول و اهل سنت 12 ربيع الاول) عام الفيل از پدرى به نام “عبدالله بن عبدالمطلب” و مادرى به نام “آمنه بنت وهب” ديده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تيره و تاريك، به ويژه عربستان را روشن گردانيد.

پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پيش از تولد فرزندش محمد(ص)، در حالى كه همسرش آمنه، به چنين فرزندى، حامله بود، به همراه ساير بازرگانان قريش، جهت سفر تجارى عازم شام گرديد و در بازگشت از شام، در يثرب(مدينه منوّره) بيمار شد و در همان جا درگذشت و توفيق ديدار نوزاد خويش را نيافت.وفات عبدالله، دو ماه و به روايتى هفت ماه پيش از تولد فرزندش حضرت محمد(ص) بود.امّا آمنه، مادر گرامى رسول خدا(ص)، كه به تقوا، عفت و پاكيزگى در ميان بانوان قريش معروف بود، پس از تولد نور ديده‏اش حضرت محمد(ص)، چندان در اين دنياى فانى زندگى نكرد.وى، دو سال و چهار ماه و به روايتى شش سال، پس از ميلاد رسول خدا(ص)، بدرود حيات گفت.

ايشان در دوران قبل از رسالت، به صداقت و امانت و عقل و فطانت معروف و مشهور بود، او را به نام«محمد امين» مى خواندند، به صداقت و امانتش اعتماد فراوان داشتند، در بسيارى از كارها به عقل او اتكا مى كردند.

امام صادق عليه السلام معجزاتي را که هنگام ولادت پيامبر اکرم آشکار شد، چنين بر مي‌شمارد:

1- ابليس از ورود به آسمان هاي هفتگانه محروم شد.
2-شياطين دور شدند.
3- تمامي بت ها در بتکده به صورت بر زمين افتادند.
4-ايوان کسري شکست و چهارده کنگره‌ي آن سقوط کرد.
5-آب درياچه ساوه خشک شد.
6- سرزمين خشک سماوه، آب پيدا کرد.
7-آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد.
8-نوري از سرزمين حجاز بر آمد تا به مشرق رسيد.
9-کاهنان عرب علوم خود را فراموش کردند.
10- سحر ساحران باطل شد.[1]

———————

1.بحارالانوار، ج15، ص257 - امالي صدوق
———————

وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِيعاً و لاتَفَرَّقُوا

همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراكنده نشويدآيه 103 از سوره مبارکه آل عمران

سپاس خداوندي را که حضرتت را سرمايه وحدت و ذخيره عظمت مسلمين قرار داد.

يا رسول اللّه صلي الله عليه و آله ! در سايه تعاليم تو، مجالي براي خود نمايي جهل نماند؛ چنان که انديشمندترين ساکنان زمين، دل سپردگان به عشق تو اند.

دست ها را با هم گره مي زنيم و دل ها را به ميقات وحدت مي بريم، تا در طواف نام مبارکت، به عظمت و شکوه «توحيد» پي ببريم.

يا رسول اللّه صلي الله عليه و آله ! آيينه اي که جمال بي مثال تو در آن دميد، چگونه مي تواند اسير غبار روزگاران شود!

چگونه مي تواند دشمن، اميد به بازار مکاره خويش داشته باشد، جايي که طنين فرياد آزادي بخشت هنوز، گوش جان را مي نوازد که:
قولوا لا اله اِلا اللّه تُفْلِحُوا

اينک، دست در دست هم فشرده، دل ها به هم متمايل، در ميقات وحدت، سرود همراهي سر مي دهيم.اينک، به سپاس شادماني ميلادت، مجذوب عارفانه هاي جمالت شده ايم.کجايند افلاکيان تا پاي کوبي خاکيان را به تماشا بنشينند؟کجايند عرشيان پرده نشين تا سرور فرشيان وحدت آفرين را ببينند؟کجايند اغيار تا محرمان خلوت انس را در کنار هم ببينند؛ اين روزها که عظمت و شکوه اسلام را کران تا کران، جار مي زنند؟کجايند آنان که دل هاشان را به سردي سنگ ها سپرده اند تا ببينند که آفتاب ايمان از کدامين افق طلوع کرده است؟

صدا کن برادر، برادر خويش را تا طنين صدايت از فراسوي مرزها بگذرد و نويد يکدلي در سراسر جهان شودفرياد کن رهايي اسيران آتش نمرود رابگذار جهان به زلالي آيينه هامان ايمان بياوردبگذار آسمان به صداقت کلاممان سر بجنبانداينک مجال سرودن از وحدت است

—–برگرفته از نوشته “دست در دست هم ” سيد علي اصغر موسوي

آسمان مي خندد اين اتفاق زيبا را و زمين کل مي کشد اين پيوند آسماني را.چه طرب انگيز است آفتاب امروز مکه!چه روح فزاست هلهله ممتد نخلستان هاي عرب!چشم هاي ملايک، با لهجه اي باراني شادباش مي گويد اين وصلت خوش آيند را.

امشب، شب ازدواج ملکه حجاز است؛ اما نه با شاهزادگان يمني و نه با تاجران مکي؛ با کسي که پادشاه بي تاج و تخت زمين و آسمان است. با کسي که تمام کائنات، بهانه خلقت اوست و آفتاب، به طمع ديدار او هر روز طلوع مي کند، با کسي که خداوند او را «رَحْمَةً لِلْعالَمينَ» ناميد.

خديجه، به خانه اي مي آيد که زينتي جز حضور هميشگي ملايک ندارد؛ خانه اي که جز صداي محمد، هيچ موسيقي دل نشيني را نمي شناسد، خانه اي که افق هاي روشن آسمان، چشم به آستان بي آلايش آن دوخته اند.خديجه، جان پيامبر مي شود و تمام ثروت خود
را در محمد خلاصه مي کند و به خانه اش مي آيد تا مرهم زخم هاي فرداي محمد (ص) شود. [1]

پيامبر (ص) 15 سال قبل از هجرت با حضرت خديجه کبري (س) عليها ازدواج نمودند[2]. او در ميان زنان قريش, علاوه بر کثرت اموال و املاک و تجاراتي که داشت, به عقل و کياثت نيز مزيت داشت و در آن زمان او را طاهره, مبارکه, سيده نسوان و ملکه بطحاء ميگفتند. او از کساني بود که انتظار قدوم پيامبر (ص) را ميکشيد و هميشه از علما علايم نبوت آن حضرت را جويا ميشد.

افراد زيادي مانند عقنه بن ابي معيط و ابن ابي شهاب که هر يک چهارصد کنيز و غلام و خدمتکار داشتند, و ابوجهل و ابوسفيان و ديگر بزرگان عرب آن روز به خواستگاري آن حضرت آمدند؛ ولي آن حضرت قبول نفرمودند. سرانجام خود حضرت خديجه(س) , پيشنهاد ازدواج به پيامبر (ص) دادند و اين ازدواج با آداب و مراسم خاصي انجام شد.

هرچند در تعداد فرزندان حاصل از اين ازدواج اختلاف نظر بسيار است اما مي توان به قولي عنوان نمود خداوند دو پسر به نامهاي قاسم که رسول خدا به نام وى‏«ابو القاسم‏»کنيه گرفت و عبدالله که به آن طيب يا طاهر هم ميگفتند (که يکي پيش از بعثت و ديگري اندکي بعد از آن در گذشتند)[3]، و چهار دختر به نامهاي ام کلثوم و زينب و رقيه و فاطمه سلام الله عليها به آن دو بزرگوار عنايت فرمود.

حضرت خديجه (س) بيست و چهار سال و يک ماه با پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم زندگي کرد, و تا آن حضرت زنده بود پيامبر (ص) همسر ديگري اختيار نفرمود.

**************************************
منابع و موآخذ :
1- برگرفته از نوشته ” پيوند آسماني ” آقاي علي خالقي
2- فيض العلام: ص211. قلايد النحور: ج ربيع الاول، ص67. منتخب التواريخ: ص20.
زادالمعاد: ص334. مصباح المهتجد: ص732. بحارالانوار: ج95 ص357.
3- درسهايى از تاريخ تحليلى اسلام ج2 ص52، تاريخ پيامبر اسلام ص69-70، اعلام
الوري،ج1ص275ت .