محبت، صفت دین محمد(ص)
دين را صفات، بسيار است. هر صفتي را، يکي از انبيا مي بايست تا به کمال رساند.
چنان که آدم، صفت صفوت به کمال رسانيد
و نوح، صفت دعوت
و ابراهيم،صفت خُلّت (1)
و موسي، صفت مکالمت (2)
و ايّوب، صفت صبر
و يعقوب، صفت حُزن،
و يوسف، صفت صدق
و داوود، صفت تلاوت
و سليمان، صفت شُکر
و يحيي، صفت خوف
و عيسي صفت رجا
و همچنين ديگر انبيا هر يک، پرورش يک صفت به کمال رسانيدند.
اگر چه پرورش ديگر صفات دارند، امّا هر يک را پرورش يک صفت، غالب آمد.
امّا آنچه دُرّه التاج و واسطه العقدِ (3) اين همه بود، صفت محبّت بود و اين صفتِ دين را محمّد(ص) به کمال رسانيد،
از بهر آن که او دلِ شخص انساني بود و محبّت پروردن، جز کار دل نيست.(4)
اسلام دين محبت است و خوبي کردن به ديگران پاداش بس عظيم نزد خداوند دارد در قرآن آمده است .
واذاخذناميثاق بني اسرائيل لاتعبدون الا ا..وبالوالدين احسانا و ذي القربي واليتامي والحساکين وقولوا للناس حسنا
بياد آوريد زماني را که از بني اسرائيل پيمان گرفتيم که جز خداوند را نپرستيد و به پدر و مادر خويش و نزديکان، يتيمان و بينوايان نيکي کنيد و با مردم با زبان خوش سخن بگوييد. آيه 83 سوره بقره
———————
[1] خُلت: خليل بودن براي خدا.
[2] مکالمت: هم کلام شدن با خداوند.
[3] دُرّه التاج وواسطه العقد: گوهر ميانه تاج و و برجسته ترين مرواريد گردن بند.
[4] مرصاد العباد، نجم رازي، به اهتمام: محمّد امين رياحي، تهران: علمي و فرهنگي، پنجم، 1373، ص 153.
———————