ازخوبان فاصله نگیریم
همه ما در طول زندگي با افرادي آشنا شده ايم که انسان هايي سالم، معتقد، پاي بند به ارزش ها و با اخلاق و اهل خير هستند و هميشه از دوستي با اين گونه افراد بهره برده ايم.
* آن ها به ما رشد مي دهند؛
* ديدن آن ها يک تذکر و يک بيدار باش براي ماست.
* سخن آنان بر دانش ما مي افزايد و رفتارشان ارزش ها را در ما تثبيت و تقويت مي کند.
* برکتي که در زندگي آنهاست و رحمت الهي که شامل حال آنان مي شود، به ما هم مي رسد و ما نيز از آن برکت و رحمت الهي بهره مي بريم.
* دعاي ايشان نيز سرمايه ارزش مندي براي ماست.
اما نکته مهم اين است که گاهي از اين نعمت مهم غافل مي شويم و قدر چنين دوستان و همراهاني را نمي دانيم و يا با خطاهاي رفتاري و بي توجهي باعث مي شويم آن ها را از دست بدهيم و از همه بدتر اين که گاهي افراد ناصالح و اطرافياني که براي ما هيچ سودي ندارند و بلکه ما را از ارزش هاي انساني و ايماني دور مي کنند، باعث مي شوند که از آن خوبان فاصله بگيريم. اينجاست که بايد خيلي مراقب باشيم و هرگز آن دوستان خوب را به خاطر اين وسوسه ها از خود نرانيم.
خداوند در آيه 52 سوره انعام مي فرمايد:« آن ها را که صبح و شام خداوند را مي خوانند و جز ذات پاک او نظري ندارند، از خود دور مکن…اگر آن ها را طرد کني از ستمگران خواهي بود.»
آري اين کار قبل از هرچيز ظلم به خويشتن است و سبب محروميت از رشد و کمال و نيز فاصله گرفتن از رحمت الهي خواهد شد.