? فرزند یکى از علماى قم در نجف با آیت الله کشمیری رفاقت و دوستى داشت. روزى از استاد پرسید: «پدر من در علم بالاتر و اعلم است یا فلان عالم بزرگ نجف»؟ ایشان فرمود: «عالم مقیم در نجف از پدرتان در اعلمیت ، بالاتر است». آن آقازاده قمى زیر بار نرفت و قبول نکرد.
? استاد فرمود: «به قرآن تفأل مى زنم، هرچه آمد همان مورد قبول است»؟ گفت: «آرى» و استخاره گرفتند و این آیه آمد: “هو الذى مرج البحرین هذا عَذب فرات و هذا ملح أُجاج” . یعنى او کسى است که دو دریا را به هم پیوست ، این یکى شیرین و گوارا و آن یکى شور و تلخ است. استاد فرمود: «آب قم شور و تلخ است و آب نجف شیرین و گوارا است».
نظر استاد طبق آیه به صواب در آمد.
? (مژده دلدار: ص 49)
استاد سید علی اکبر صداقت