آغازهفته وحدت مبارک
ما به زیارت ائمه علیهمالسلام محتاجیم
ما به اهلبیت علیهمالسلام محتاجیم، نه آنها به ما
ما خیال میکنیم که معصومین علیهمالسلام به زیارت ما محتاجند. در ایام اربعین، کربلا پر از دستهجات شیعیان عراق از طوایف مختلف عربها و کردها میشد که یکی از آنها را در ایام سال نمیدیدیم، و در شعرهایشان از خاندان مرتضی علیهالسلام تجلیل و به آنها اظهار محبت و مودّت میکردند. اشخاص و جماعت متعدد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحیهای و در پیش هر جمعیت مرشد پیری بود که به دنبال او میرفتند. امام حسین علیهالسلام میخواهد بگوید: من به شما احتیاج ندارم، شما به ما خاندان محتاجید، چنانکه خداوند سبحان میفرماید: «وَ رَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ؛ و دلهایشان را استوار کردیم که برخاستند و گفتند:…».[1]
همچنین میفرماید: «قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإيمان؛ بگو، اسلامتان را بر من منت ننهید، بلکه این خداست که بر شما منت نهاد و به ایمان رهنمون گردایند».[2]
ما باید متشکر و ممنون باشیم که خداوند منان نعمت ولایت و مودّت آنها را به ما عطا فرموده است.
در محضر بهجت، ج۱، ص۳۳۱
[1]. کهف: ۱۴.
[2]. حجرات: ۱۷.
دعایی برای گشایش در امور
در اوقات گرفتاری و شدت خیلی باید دعای فرج خواند؛ زیرا دعای فرج، دعا برای فرج شخصی است، لذا در هنگام شدت باید به آن ملتزم شد.
وقتی میخواستند پسر حسنبنعلی علیهماالسلام، داماد حضرت حسینبنعلی علیهماالسلام، را به دستور ولید پانصد تازیانه بزنند، حضرت امام سجاد علیهالسلام به او فرمود: پسر عمو، دعای فرج را فراموش نکن، ایشان عرض کرد: پسرعمو، دعای فرج چیست؟ حضرت دعایی را به او تعلیم فرمود. حسن بن حسن بن علی شروع کرد به خواندن آن دعا، کسی که مأمور قتل او بود، از منبر به زیر آمد و گفت: «أَری سَجِیةَ مَظْلُومٍ، أَخرُوا أَمْرَهُ، أُراجِعِ الأَمیرَ؛ سرشت شخص ستمدیدهای را میبینم، قتل او را به تأخیر بیندازید تا با امیر (ولید) در این باره مشورت کنم». تا اینکه به ولید نامه نوشت و دستور داد که او را رها کنند.[1]
در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۴۲
[1]. این ماجرا به تفصیل در بحارالانوار، ج۴۶، ص۱۱۴ و ج۹۲، ص۲۳۳ و در کتاب مهجالدعوات، ص۲۳۱ ذکر شده است. و متن دعا بهعنوان «دعای کرب» به این صورت آمده است: «لا إِلهَ إِلا الله الْحَلیمُ الْکریمُ، لا إِلهَ إِلا الله الْعَلِی الْعَظیمُ، سُبْحانَ الله رَب السماواتِ السبْعِ وَ رَب الأرَضینَ السبْعِ وَ رَب الْعَرْشِ الْعَظیمِ، وَالْحَمْدُلله رَب الْعالَمینَ» از همین دعا در موارد دیگر به نام «دعای فرج» یاد شده است؛ ر.ک: کافی، ج۴، ص۲۸۴، تهذیب، ج۵، ص۵۰؛ وسائلالشیعه، ج۱۱، ص۳۸۳.
نگاهى به راهبردهاى ارزشى پيامبر(ص)درمسير وحدت اسلامى
مقدمه
عنوان «راهبردهاى ارزشى و اجتماعى» به بررسى نقش و تاثير پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در به كارگيرى عامل «وحدت اسلامى» به عنوان يكى از ابزارها در جامعه اسلامى آن زمان مى پردازد.
در يك تقسيم بندى كلى نقش پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در پايه گذارى وحدت امت اسلامى شامل سه مطلب بنيادين مى شود: نخست تلاش در وضعيت جامعه عربى آن زمان و به كارگيرى عوامل «سياسى» جهت زمينه سازىهاى لازم; سپس برنامه ريزى هاى «فرهنگى» در مسير ترسيم دورنماى امت واحده براى مسلمانان و ايجاد فضاى رشد فكرى و ارتقاى فهم مردم نسبتبه مسؤوليتهاى خود; و در نهايت، به كار بستن راه حلهايى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله از آنها به عنوان ابزار تحقق وحدت بهره مى گرفت.
اين چنين راهبردهايى را مى توان تحت عنوان «دعوت ارزشى پيامبرصلى الله عليه وآله برشمرد كه پارهاى از آنها شامل «راهبردهاى ارزشى ملى و مذهبى»، «راهبردهاى ارزشى قومى و ميهنى» و نيز «راهبردهاى ارزشى اجتماعى و فردى» خواهند بود. و اينك به هر بخش اشارهاى گذرا خواهيم كرد.
راهبردهاى ملى و مذهبى
الف) ايجاد وحدت ملى و همبستگى ايمانى
ورود پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله به مدينه همراه با عقد قراردادهايى بين گروههاى گوناگون بود. اين پيمانها را مى توان يكى از بارزترين شواهد به كارگيرى رهيافت وحدت اسلامى در جامعه آن زمان شمرد.
پيمان نامه عمومى مدينه: يكى از مهمترين اين پيمانها، اولين قراردادى بود كه بين پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و طوايف و قبايل موجود يثرب بسته شد و بعضى آن را «نخستين قانون اساسى مكتوب جهان» دانستهاند. اين تدبير بهترين مقوله براى به وجود آوردن وحدت ملى و همبستگى دينى بود چرا كه وحدت ميان قبايل درگير، حقوق اجتماعى يهوديان و نيز مهاجران مسلمانان را تصمين مى كرد و از سوى ديگر، اين پيمانها مقدمات تشكيل يك وحدت سياسى و حكومتى را فراهم مى آورد.
همکای درخوبی ها آری،دربدی ها هرگز
ما انسان ها همه به کمک و ياري يکديگر نياز داريم و کمتر کاري است که از همکاري بي نياز باشد، حتي ناني که مي خوريم از همکاري دست هاي متعدد کشاورز، آسيابان، نانوا و… بدست آمده است. بنابراين همکاري و کمک به يکديگر راهي براي موفقيت بيشتر و رسيدن سريع تر به اهداف است.
در محيط خانه هم اگر پدر، مادر و فرزندان با يکديگر هم فکر، همراه و همکار باشند زندگي شيرين تر و سالم تري خواهند داشت. درس اين هفته درس همکاري است اما قرآن کريم نکته بسيار لطيفي را تذکر داده است که مراقب باشيم همکاري ما در کارهاي مثبت باشد.
در آيه 2 از سوره مبارکه مائده مي فرمايد:« در نيکي ها و تقوا با يکديگر همکاري کنيد نه بر گناه و تجاوز به حقوق ديگران. » آيه 2 از سوره مبارکه مائده
پس هرجا کار نيکي مي بينيم خواه در سطح جامعه يا خانواده، سعي کنيم نسبت به آن همکاري کنيم؛ همکاري با فکر، با تشويق، با مال و امکانات و…، و مراقب باشيم هرگز کمک و تشويق کننده خطاي ديگران نباشيم.
چه زيباست اين درس قرآني را در محيط خانواده هم بيشتر تمرين کنيم و در ابعاد مختلف زندگي همه دست به دست هم دهيم. در پرهيز از اسراف ، در صداقت ، در ادب و رعايت احترام يکديگر و در انجام عبادات، همه زمينه ساز عملکرد يکديگر باشيم.
در روايات هم نمونه هاي زيبايي از توصيه به همکاري خانواده در ارزش ها داريم. مثلاً وقتي پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله ) از اميرالمومنين(عليه السلام) پرسيدند: « فاطمه چگونه همسري براي شماست؟ حضرت پاسخ دادند: فاطمه خوب کمکي است به من در اطاعت پروردگار.»
آري همسران مي توانند با آگاهي بخشي، تشويق و تشکر، يکديگر را از خطاها بازداشته و به خوبي ها تشويق نمايند و والدين مي توانند به فرزندان کمک کنند تا هم فرزندان خوبي براي والدين، و هم افراد مفيدي براي جامعه باشند.
از آنجا که بالاترين نيکي ها و بهترين جلوه تقوي در زمان ظهور امام زمان (ارواحناله الفداء) است، همه با عمل به خوبي ها و دعا براي فرج در فرارسيدن آن روز کمک نماييم.
موفق باشيد