? حدیث خوش زبانی وکنترل زبان?
امام باقر علیه السلام:فى قَوْلِهِ «قُولُوا لِلنّاسِ حُسْنا» قال: قُولوا لِلنّاسِ أحْسَنَ مَا تُحبّونَ أنْیُقالَ لَکُمْ، فَاِنَّ اللّه َ عزَّوَجلَّ یُبْغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ عَلىَ الْمُؤمِنین، اَلفاحِشَالْمُتَفَّحِشَ السّائَلَ الْمُلْحِفَ، وَ یُحِبُّ الحَیّى الْحَلیمَ اَ لْعفیفَ الْمُتعَفِّـفَ
درباره این گفته خداوند که «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا که خداوند لعنت کننده، دشنام دهنده ، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج رادشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد.
? ? منبع
امالى صدوق ص 326
شخصیت هر کسی را با اخلاقش می توان سنجید و نمایانگر اخلاق انسان زبان اوست، انسان می تواند با این زبان دلی را بدست بیاورد یا خدای نکرده می تواند با انواع گناهان زبانی راه جهنم را در پیش بگیرد
?حکایت کنترل زبان و نذر کردن?
مرحوم آیت اللّه بروجردی زمانی که در بروجرد بودند، در بعضی موارد زود ناراحت می شدند وشاید برخورد این عالم بزرگوار در هنگام عصبانیت دور از انتظار ایشان در مسیر بندگی بود.
به همین خاطر ایشان نذر کردند که اگر نتوانستند خشم خود را کنترل کنند و با مردم با زبان نرم صحبت نمایند، یک سال تمام پشت سر هم روزه بگیرند.
نقل می کنند که حضرت آیت الله بروجردی روزی هنگام مباحثه علمی با یکی از شاگردان خود، که مطالب درسی را به خوبی متوجه نمیشد، طاقت نیاوردند و به او تندی کردند و از مسیر مورد انتظار خود خارج شدند و چون نذر کرده بودند که روزه بگیرند، بدون هیچ عذر و بهانه ای یک سال کامل بدون روزهای حرام پشت سر هم روزه گرفتند تا هم به نذری که کرده بودند عمل نمایند و هم برخوردشان با مردم با نرمی بیشتری باشد
? ? منبع
با اقتباس و ویراست از کتاب صائمان صالح
#کسانیکه #اذیتتان کردهاند را ببخشید
اینکه دیگران را ببخشید به این معنی نیست که باز به آنها اعتماد کنید. فقط نباید وقتتان را برای متنفر شدن از کسانی که اذیتتان کردهاند تلف کنید چون باید حسابی مشغول دوست داشتن کسانی باشید که دوستتان دارند. اولین کسی که عذرخواهی میکند همیشه شجاعترین است. و اولین کسی که میبخشد قویترین است. اولین کسی که میگذرد و از ناملایمات عبور میکند، شادترین است.
پس شجاع باشید، قوی باشید و شاد و آزاد زندگی کنید.
✳️عبادالله بن ولید می گوید: از امام باقر (علیه السلام) شنیدم که فرمود: حضرت موسی با خدا مناجات می کرد، خداوند به موسی (علیه السلام) وحی کرد:
✳️من دارای بندگانی هستم که بهشتم را برای آنها مباح و روا داشته ام و آنها را فرمانروای بهشت نموده ام.
? موسی علیه السلام: آنها با این ویژگی کیانند؟
? خداوند فرمود: آنها هر بنده ای است که مؤمنی را شاد کند.
? سپس امام صادق (علیه السلام) فرمود:
مؤمنی در کشور یکی از طاغوتهای ستمگر بود و از ترس به کشوری که مشرکان در آن کشور زندگی می کردند گریخت
و بر یکی از آنها وارد گردید،
? آن مشرک از او پذیرائی کرد و به او جا و منزل داد و او را شادمان کرد..
☘ هنگامی که آن مشرک مُرد،خداوند به آن مشرک الهام کرد:
✨به عزت و جلالم سوگند، اگر در بهشت جای داشتی، تو را در آن ساکن می کردم،
⚡️(اما) بهشت بر کسی که مشرک بمیرد، حرام است، اما ای آتش? او را بترسان ولی نسوزان
و روزی چنین شخصی در آغاز و پایان روز، به او می رسد.
❄️عبیدالله می گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: آیا غذای او از بهشت می آید؟
?فرمود: از هر کجا که خدا بخواهد.
? اصول کافی، باب ادخل السرور … حدیث 3، ص 188 و 189 - ج 2.